Siergiej Amielin
Сергей Амелин
Aml
 

Dodatek 9

Podejście do lądowania według RSL (radialokatora lądowania)

Ten rodzaj podejścia nie wymaga obecności żadnych przyrządów na pokładzie samolotu (za wyjątkiem radiostacji koniecznej do łączności z pilotami).

Aparatura kontroli kursu i wysokości znajduje się na ziemi; radiolokacyjny system lądowania (RSP) może śledzić położenie samolotu w płaszczyznach pionowej i poziomej. Kontroler lotu ma dwa monitory: na jednym widzi znacznik samolotu na górze, co pozwala mu ocenić odchylenie w prawo lub lewo, na drugim znacznik z boku, dzięki któremu ocenia, czy samolot idzie nad czy pod ścieżką schodzenia. Przy odchyleniach od prostej kontroler daje załodze komendę zmiany kursu, zejścia niżej lub przerwania schodzenia.

Przy podejściu statku powietrznego do punktu wejścia na ścieżkę schodzenia, kontroler informuje o tym załogę i wydaje polecenie zejścia. Samolot zaczyna schodzenie, a kontroler mówi, czy samolot znajduje się poniżej czy powyżej ścieżki.

Co dwa kilometry do dalszej radiolarii i co 1 km pomiędzy radiolatarniami kontroler informuje załogę o odległości oraz o tym, jakie jest odchylenie od prostej lądowania.

Piloci cywilni po przekroczeniu punktu wejścia na ścieżkę schodzenia mają prawo nie potwierdzać informacji, otrzymywanej od kontrolera, za wyjątkiem zezwolenia na lądowanie, zakazu lądowania czy zaprzestania zniżania – to już mają obowiązek potwierdzić.

Na lotniskach wojskowych informacje kontrolera lotów o odległości pilot potwierdza informacją o aktualnej wysokości lotu.

Podejście według RSP może być uzupełnione kontrolą radiolatarni prowadzących. Wówczas jest to system RSP+OSP (podejście według radiolokacyjnego systemu lądowania z dwoma radiolatarniami prowadzącymi). Odbywa się podobnie jak podejście według RSP, ale załoga dodatkowo kontroluje położenie samolotu według dalszej i bliższej radiolatarni.

Przy lądowaniu Tu-154M według tego systemu minimum meteorologiczne wynosi 100x1200 (wysokość decyzji i odległość widoczności na pasie startowym w metrach).


Приложение 9

Заход на посадку по РСП (заход по посадочному локатору)

Это тип захода не требует наличия каких-либо приборов на борту самолета (за исключением радиостанции, для связи с пилотами).

Аппаратура контроля курса и высоты располагается на земле. Это так называема радиолокационная система посадки (РСП). Она может отслеживать положение самолета в вертикальной и горизонтальной плоскостях. У диспетчера посадки стоят 2 монитора: на одном он видит метку самолёта сверху, т.е. оценивает отклонение левее-правее, на другом метку сбоку и оценивает выше или ниже глиссады идёт борт. При отклонениях от прямой, диспетчер даёт команду экипажу взять другой курс, снижаться или прекратить снижение.

При подходе самолета к ТВГ (точке входа в глиссаду) диспетчер информирует об этом экипаж и даёт указание снижаться. Самолет начинает снижение, а диспетчер говорит, насколько выше или ниже идёт борт относительно глиссады.

Диспетчер «Вышки» каждые 2 км до ДПРМ и через каждые 1 км между ДПРМ и БПРМ сообщает экипажу удаление и подсказывает отклонение от посадочной прямой.

Гражданские пилоты после ТВГ имеют право не подтверждать информацию, которую даёт диспетчер за исключением разрешения или запрещения посадки и прекращения снижения – ее подтверждать обязательно.

На военных аэродромах информация руководителя полетов о дальности подтверждается сообщением о текущей высоте полета.

Заход по РСП является точной системой захода. Метеоминимум для посадки ТУ-154М по этой системе составляет 120х1500 (высота принятия решения и дальность видимости на ВПП в м)

Заход по РСП может быть дополнен контролем по приводным радиомаякам. Такая схема захода называется РСП+ОСП (по радиолокационной системе посадки с двумя приводными радиостанциями) ??????????????????????

Осуществляется также, как и заход по РСП, но экипаж дополнительно контролирует положение самолета по ДПРМ и БПРМ.

Метеоминимум для посадки ТУ-154М по этой системе составляет 100х1200 (высота принятия решения и дальность видимости на ВПП в м)